Wijn en zadelpijn

Dinsdag toen ik naar school liep werd ik in de straat waar de uni ligt ineens ingehaald door een man die heel hard rende, met een paar meter daar achter een andere man die flink aan het gebaren was. Toen had ik al snel door wat er aan de hand was.. Ineens kwamen er 2 politiemannen uit het niets die ook de man gingen achtervolgen en toen ik een stukje verder liep lag daar de man op de grond gedrukt door de politie. Hij had namelijk een fles pisco sour (drank) gejat.. Haha, nog nooit zoiets gezien, dus vond het wel grappig om een keer mee te maken :P Ook heb ik nog een tentamen gehad deze dag. Ik geloof dat het wel goed ging, alhoewel ik niet alles zo kon invullen, maar ik hoop dat mijn gelul af en toe ook genoeg was haha. Ook heb ik voor dit vak al een 7 (dus een 10) gehaald, dus ja ik geloof dat ze sowieso niet zo veeleisend is, haha.

Woensdag heb ik na college samen met Alejandra, Mirjam en Sasha bij Sasha gegeten. Haar moeder had wat spulletjes uit Nederland meegenomen, waaronder ook hele lekkere satésaus. Dus dat werd kip met satésaus, rijst en groentes, heeerlijk!!

Donderdagavond om 11 uur vertrok onze (Alejandra, Sasha, Mirjam, Josefin, Brian en Pia) bus naar Mendoza, Argentinië. We hadden geluk met onze stoelen, redelijk comfortabel voor zo ver dat kan in een bus, maar ik ben ondertussen al wel wat gewend. Om 2 uur ’s nachts kwamen we aan bij de grens en we hebben daar buiten minstens een uur stilgestaan met de bus. Natuurlijk slaap je (of naja ik in ieder geval) dan niet echt lekker, omdat de bus telkens de motor weer aan zet, uit doet etc. etc. Eindelijk mochten we dan door de paspoortcontrole en dat ging redelijk snel. Daarna hebben we buiten weer een hele tijd met de bus stil gestaan, toen moesten we er weer uit om onze bagage te laten controleren. Ik geloof dat het inmiddels al half 5/5 uur was. Helaas ging het bij de bagage iets minder snel, omdat er mensen zijn die hele tassen met tomaten mee willen nemen de grens over. Uiteindelijk was het 5 uur/half 6 voor we eindelijk wegreden, dus we sliepen net toen er een kerel door de bus kwam met alfagor (dat is een koek die ze veel in Argentinië eten) als ontbijt. En dat om half 6! Ik wil slaaaapeeeen! Gelukkig heb ik daarna nog wel 3 uur geslapen voor we in Mendoza aan kwamen (waar trouwens bleek dat er een tijdsverschil van een was met Chili.

Eenmaal aangekomen in Mendoza wilden we eerst een bank vinden om geld om te wisselen in Argentijnse peso’s, want niet iedereen had geld meegenomen. Helaas duurde het serieus uuuren voor uiteindelijk alles geregeld was. Inmiddels was het al 12/1 uur, dus natuurlijk waren we uitgehongerd. We besloten maar een taxi naar het hostel te nemen en daarna daar te gaan lunchen, waar we ook Ina ontmoetten, een vriendin van Pia, dus vanaf dit moment waren we met z’n achten. Het hostel was verder prima! Enig minpuntje was dat bij binnenkomst de eerste zwarte haren op het dekentje al te zien waren. Ieeeh, Parijstaferelen! Alleen een paar mensen die dit lezen weten nu waar ik het over heb. Na de lunch besloten we nog maar even wat te slapen, aangezien we dat in de bus nauwelijks hadden gedaan en aan het begin van de avond zijn we naar een park gelopen. We wilden nog een berg beklimmen voor een mooi uitzicht, maar dat was toch nog iets te ver en het begon al te schemeren, dus we zijn naar het centrum gelopen naar een park waar een marktje was. Daarna hebben we nog wat gegeten en uiteraard kon een cocktail ook niet ontbreken, en zijn we weer naar het hostel gegaan.

Zaterdag werden we na het ontbijt opgehaald omdat we een wijntour op de fiets zouden gaan doen. Uiteraard kwam de chauffeur te laat, maar dat mocht de pret niet drukken. We gingen naar het huis van de kerel die de tour organiseerde, echt zo’n hippie met dreadlocks en de wietlucht ontbrak dan dus ook niet. Hij legde ons uit hoe het precies werkte. Er waren 10 verschillende plekken op de route, waaronder wijnproeverijen, likeurproeverijen, chocoladeproeverij, en hij raadde ons aan om 5 plekken uit te kiezen. Na de uitleg mochten we onze fietsen gaan proberen. Tegen mij werd al verteld dat ik heel rustig moest schakelen omdat anders de ketting er wel eens vanaf kon vallen. Ik hield m’n hart dus al vast. Deze angst bleek niet onterecht, na zo’n halve kilometer lag namelijk de eerste ketting er al af. Ina was het slachtoffer en zelf probeerde ze het eerst te fixen, maar helaas werkte dat maar voor 100 meter. We moesten de kerel van de organisatie bellen en hij zou dan komen om een andere fiets te brengen. Uiteraard duurde dit ook wel weer even. Toen we na een tijd eindelijk aankwamen bij de eerste plek (het was één van de traditionele wijngaarden in Mendoza) hebben we daar een wijnproeverij gehad en ook mochten we zelf gewoon even rondkijken. Toen we naar de tweede plek wilden (een biergarden waar je pizza kon eten) was daar het tweede probleem met de fietsen. Sasha kreeg een lekke band. Heel grappig trouwens wat voor een systeem ze hebben. Er is best veel politie en als er een probleem is, bijvoorbeeld met de fiets, dan kun je naar ze toe gaan en dan bellen zij de eigenaar van de organisatie op. Toen we stilstonden langs de weg kwamen er binnen de kortste keren al twee motoragenten bij ons. Ook hebben ze keurig gewacht tot Sasha weer een nieuwe fiets kreeg en we kregen zelfs een escort naar de tweede plek. Waarschijnlijk hadden ze toch niks beters te doen.. :P Of ze zijn gewoon heel behulpzaam! Bij de tweede plek hebben we wat gedronken en gegeten en toen was het al best laat. Door de fietsproblemen zouden we sowieso de 5 plekken niet meer halen, dus we besloten aan het begin nog twee dingen te doen. Helaas… Daar was weeeer een probleem met de fietsen! Dit keer was het Josefin die een lekke band kreeg. Ja helaas, de kwaliteit van de fietsen liet wat te wensen over. Er kwam weer een vrouw, ik beloof beveiliging/politie, die netjes bij ons wachtte en daar kwam de hippie weer met een nieuwe fiets voor Josefin. De wijngaarden zouden best snel sluiten dus we konden nog maar één plek doen. We zijn naar een plek geweest waar je chocola, jam/dulce de leche (voor op brood), olijfolie en likeuren kon proeven. Ook erg geslaagd! Al met al was het erg leuk om de wijntour te doen, zeker op de fiets, maar het was een beetje jammer dat we zoveel problemen hadden. Ook hadden we aan het einde een enorm zere kont en o ja, ik heb ook de hele weg enorm zwaar getrapt (ik was al bang dat er iets met m’n conditie was want ik kwam moeilijk mee), omdat de rem iets op het wiel stond. Nadat we keurig werden teruggebracht bij het hostel hebben we nog even gechilld in het hostel en ’s avonds was er een asado (bbq) georganiseerd door 2 hostel, waaronder die van ons.

Gisteren moesten we voor 10 uur uitchecken en onze bus vertrok om 12 uur vanaf de busterminal. Het was een redelijk goedkope bus en al snel werd ook duidelijk waarom, we zaten namelijk in zo’n klein 12-persoonsbusje in plaats van in een grote. Een aantal van ons wilden nog studeren, omdat er weer tentamens aankomen, maar dat zat er helaas nauwelijks in. Gelukkig ging het bij de grens hier wel een stuk sneller en verder hebben we niet heel veel problemen gehad. Wel wat vertraging omdat ze met de weg bezig waren dus ineens stonden we een half uur stil. We hadden trouwens een ontzettende aardige buschauffeur *ahum* en ik vond ook dat hij doodeng reed. Zomaar in tunnels inhalen als je niet kunt zien of er wat aankomt etc. Waarop hij antwoordde: jaaaaa, maar hier rijdt normaal op dit tijdstip niemand. Nou great, lekkere instelling. Ik was dan ook best wel blij dat we gewoon weer veilig aankwamen in Santiago.

Het is trouwens heel grappig dat je nu verschil merkt tussen Argentinië en Chili. Zo zijn de mensen in Argentinië veel hipper gekleed, de mannen zijn ook knapper/langer en de taal is stukken beter te verstaan! Vooral dat laatste was echt een openbaring, aangezien het Chileens echt één van de moeilijkste Spaanse talen in Zuid-Amerika kent. Ik heb ook al Colombianen en Mexicanen ontmoet die het nauwelijks kunnen verstaan, dus gelukkig ligt het niet aan ons als we iets niet kunnen verstaan, haha.
Vandaag heb ik nog een tentamen van een vak wat ik best heel moeilijk vind. Het gaat over de jeugd in Chili, maar daarbij komen ook economisch, politieke en sociale aspecten krijgen. En ja, wij Nederlanders hebben vrij weinig voorkennis op dit gebied, maar goed, op hoop van zegen zullen we dan maar zeggen!

Ik heb ook weer wat foto’s online gezet op nl.fotoalbum.eu/hannekes
Er ontbreken er nog wel een aantal, maar misschien plaats ik deze er later nog bij!