Time to say goodbye

Zoals beloofd een extra lang blog over mijn laatste dagen Santiago en onze geweldige reis naar Cusco en Machu Picchu in Peru, dus trek even wat tijd uit.

Zaterdagavond ben ik na het inpakken van al mijn spullen en het verlaten van mijn kamer, wat heel vreemd was, naar Sasha gegaan. Hier kon in namelijk mijn spullen laten staan zo lang we op reis waren en de laatste twee dagen. We hebben wat gerelaxt en filmpjes gekeken en om 1 uur ’s nachts hadden we met Mirjam afgesproken om een taxi te nemen naar het vliegveld. Hier hebben we ons nog een paar uurtjes vermaakt met bagage droppen en wat eten en daarna mochten we alweer naar de douane. We waren nog ruim op tijd, maar we moesten nog een stoelnummer krijgen ofzo, dus werden we ineens omgeroepen. We schrokken ons natuurlijk dood, maar er was niks aan het handje en we waren ook nog helemaal niet te laat, ach ja, hebben we dat ook weer een keer meegemaakt. Om 4 uur vlogen we en na zo’n 3.5 uur moesten we overstappen in Lima. Hier moesten we alle bagage er weer uithalen, dus daarmee was de tussentijd van onze stop ook alweer gevuld, want het was namelijk enorm druk. Om half 11 landden we in Cusco, en toen we het vliegveld opkwamen, werden we gelijk bestormd door allemaal irritante taxichauffeurs. We hadden wel een taxi nodig, maar we weigerden één van deze te nemen,dus we zijn nog even een stukje gaan lopen en hebben zelf een taxi aangehouden. Tijdens de rit werd gelijk duidelijk dat we in een heel andere wereld waren dan in Chili. Het zag er allemaal veel armer uit, veel Zuid-Amerikaanser en minder Westerse invloeden. We hebben onze bagage gedropt in het hostel, maar moesten nog 1.5 uur wachten voor we konden inchecken (en slapen!). We zijn maar even wat rond gaan lopen in de buurt en hebben een supermarkt gezocht. En wat was het allemaal goedkooooop! We waren helemaal verbaasd. Chili is namelijk erg duur, vaak nog duurder dan Nederland, dus wij waren helemaal blij. In Cusco merkten we trouwens gelijk dat we veel hoger zaten. Na een paar meter lopen zat het hart al in onze keel en waren we buiten adem, maar dat schijnt heel normaal te zijn de eerste dagen. ’s Middags hebben we heerlijk geslapen, want we hadden de hele nacht doorgehaald, ’s avonds zijn we nog wat gaan eten in één of andere tent met vieze kip en vette patat. We hadden al avondeten gehaald, maar we kwamen erachter dat er in het hostel geen keuken was, heel handig. Dus we werden nu verplicht de hele reis uit eten te gaan, op zich geen straf en het is ook allemaal erg goedkoop.

De zondag hebben we eerst nog heerlijk uitgeslapen en daarna hadden we Mirjam verrast bij het ontbijt met cadeautjes en taartjes, want ze was jarig! Daarna moesten we op zoek naar een wisselkantoor, omdat we dollars nodig hadden om onze tour te betalen, die woensdag zou vertrekken. We moesten naar één of ander hostel waar de tour agency van onze tour in zat, en eenmaal aangekomen was de man er uiteraard niet. De man van het hostel gaf op een gegeven moment de telefoon aan Sasha, en daar werd ze in het Nederlands aangesproken door de man van de tour agency, hij was namelijk geboren in Nederland en sprak redelijk goed Nederlands, wel met enorm accent. Het viel ons trouwens gelijk op hoeveel Nederlanders er in Cusco waren, niet normaal. In Santiago zie je ze echt bijna nooit, maar hier, overal! Ach, konden we vast weer een beetje wennen voor als we straks naar huis gaan. De half Nederlandse man, Leo, gaf ons ook nog wat tips tegen de hoogte, omdat we er nog steeds last van hadden. Het ‘’recept’’: veel suiker en chocola, 3 liter water op een dag en weinig vlees. Nou , daar konden we wel mee leven! ’s Middags hebben we vooral nog wat rondgelopen in de stad, en het is echt een prachtige stad die me af en toe aan Salamanca deed denken! We hebben nog oude ruïnes bezocht en dat moest echt hét hoogtepunt zijn van de stad, maar wij vonden het eigenlijk wat tegenvallen. Wel een mooi gebouw en een mooi uitzicht, maar helaas waren er binnen ook veel toeristische groepen en binnen stelde niet heel veel voor. ’s Avonds hadden we afgesproken met Clemence, Johanna en hun 2 vriendinnen om samen wat in het hostel te gaan eten. We waren hun namelijk die middag puur toevallig tegengekomen in het hostel, want zij sliepen daar ook. Helaas duurde het eten ontzettend lang, en werd het in 3 etappes gebracht, waarbij één al lang klaar was, voor de ander ging eten, maar goed. Dit hebben we trouwens wel vaker gemerkt in Peru, ze brengen gewoon eerst wat klaar is en daarna de rest pas, heel irritant.

Dinsdag ben ik alleen met Sasha op stap gegaan, want Mirjam voelde zich al een paar dagen niet lekker en wilde liever een dagje in bed blijven. We hadden in de Lonely Planet het chocomuseum zien staan, en dat sprak ons natuurlijk wel aan! Helaas was het niet echt een museum, maar meer een kleine ruimte met uitleg over hoe chocolade wordt gemaakt, wat chocoladeweetjes en uiteraard een cafeetje waar je heerlijke chocodingen kon proeven. En dat hebben wij geprobeerd natuurlijk! Hierna zijn we nog naar een typische Peruaanse markt geweest, waar weinig toeristen waren. Echt zielig als je ziet hoe arm de mensen zijn en hoe weinig ze hebben. Dan voel je je echt schuldig als rijke Europeaan. We werden trouwens veel minder nagefloten/nagestaard dan in Santiago, waarschijnlijk omdat ze veel meer gewend zijn aan toeristen, of misschien omdat ze gewoon respectvoller zijn, geen idee. Ik vond de mensen sowieso een stuk aardiger dan in Santiago, bijvoorbeeld in de restaurants waar we naartoe gingen. Hier leken de mensen tenminste blij met ons, en zo behandelden ze ons ook. De rest van de dag hebben we nog veel rondgelopen (nog steeds met hartkloppingen), wat cafeetjes bezocht en ’s avonds moesten we weer naar de tour agency waar we onze gids van de komende 4 dagen zouden ontmoeten. Hij heette Samuel (Sam) en het was echt een hele schattige jonge Peruaan (22 kwamen we later achter), die een beetje gebrekkig Engels sprak. Of nou ja, op zich sprak hij het wel, maar door het accent was het gewoon onverstaanbaar. Hij was geloof ik ook wel blij dat hij z’n zegje gewoon in het Spaans kon doen. Daarna gingen we weer op zoek naar wat eten en we hadden een ontzettend goed tentje gevonden, met erg goedkoop eten.

Woensdag was het dan zover, de dag waarop onze tour zou beginnen! We moesten vroeg opstaan, want om 7 uur zouden we worden opgehaald bij ons hostel. De vorige dag werd ons verteld dat we met waarschijnlijk 3 mensen meer waren, of een privétour zouden hebben, maar ’s ochtends stonden er al 4 jongens meer bij het hostel. 2 Amerikanen en jawel, 2 Nederlanders. Vervolgens gingen we naar een cafeetje waar we gingen ontbijten en daar kwam er nog een Zwitser bij, en maar liefst 5 Nederlanders!! Het zou dus een Nederlandse groep worden. Gelukkig allemaal wel redelijk jonge jongens, dus voor een bejaardengroep hoefden we niet bang te zijn. Hierna werden we naar ons busje gebracht, waar de mountainbikes op het dak stonden, maar eenmaal in het busje moesten we er weer uit, omdat het metaal waar de mountainbikes in stonden, kapot was. Ja jongens, check het ook niet even van tevoren of zo.. We werden weer uit het busje gestuurd en naar een cafeetje gebracht waar we een sapje mochten bestellen. Na zo’n 3 kwartier was het weer gefixt en konden we verder, een busrit van zo’n 2 uur de bergen, waarvan we vanaf zouden mountainbiken. Een relaxt dagje beloofde dat te worden, want het was alleen maar afdalen. Op de top aangekomen kregen we prachtige outfits aan (zie foto), inclusief helm, knie- en elleboogbeschermers, handschoenen en veiligheidsvestje. Ik vond het wel echt leuk, beetje afdalen en de rem indrukken, haha. De rit duurde in totaal zo’n 3 uur en dat was ook wel genoeg, want na een tijdje wordt het wel een beetje eentonig. We werden met de bus naar ons hostel gebracht waar er voor ons gekookt werd door een heel schattig vrouwtje. We kregen soep en rijst met bonen en vlees, op zich wel prima! Na de lunch haakten de 2 Amerikanen en 2 Nederlanders af, omdat zij een 3-daagse tour hadden in plaats van een 4-daagse tour en dus bleven we over met 7 Nederlanders en een Zwitser (arme Zwitser..). Hierna hadden we wat vrije tijd en wilden we het dorpje gaan verkennen, maar er was helemaal niks te beleven. Het bestond echt uit 3 straten, en we hadden bijvoorbeeld ook geen WiFI, in de middle of nowhere dus! Na een paar uur relaxen kregen we weer te eten; soep en spaghetti. Op een gegeven moment kwam de soep ons de neus uit, want hier krijg je echt bij elke maaltijd eerst weer soep. Na het eten hebben we vooral nog even gekletst met onze groep en ik wilde op een gegeven moment een douche nemen, toen ik een kakkerlak zag lopen. Nou ik heb werkelijk de hele boel bij elkaar gegild (ik dacht persoonlijk dat het nog wel meeviel) en de vrouw van het hostel kwam echt lachend naar me toe, omdat het hier natuurlijk heel normaal is. Maar ik ben nog geen kakkerlak tegengekomen tijdens de afgelopen maanden.

De volgende dag zou onze hike-dag zijn, waarbij we veel moesten lopen. Na een te kort nachtje (ik sliep namelijk met Sasha in een te klein tweepersoonsbed) vertrokken we. We hebben deze dag echt uren gelopen, met stukken door de jungle, langs koffieplantages en fruitbomen, over bruggen en hebben verschillende stops gemaakt. 2 keer maakten we een stop bij een zogeheten monkeyhouse, wat inhield dat er één aap aan een lijntje zat, omdat hij anders de spullen van de toeristen jat, wel zielig. We hebben een deel van de echte Inka-trail gelopen en liepen een heel stuk langs een prachtige rivier. We moesten wel echt langs de afgrond lopen, en als ik afgrond zeg bedoel ik afgrond. Als je één pas verkeerd zette viel je echt meters omlaag. Dus ik heb me stevig aan de wand vastgehouden en ben in slakkentempo vooruit gegaan, maar goed, beter dan omlaag vallen natuurlijk. Het was echt een mooie route met veel afwisseling, en gelukkig hadden we ook perfect weer. Het was perfect weer, want in de zomer is het echt te heet om de route te lopen denk ik, en wij hadden er gewoon lekker weer bij. We kwamen ook nog een oud vrouwtje tegen met enorm veel brood. Waarschijnlijk heeft zij echt een heel stuk moeten lopen om maar aan wat brood te komen, ja Nederlanders, wij zijn eigenlijk veel te verwend. Wel leuk om te zien dat veel mensen en dan vooral de oude Peruaanse vrouwtjes, ook zo typisch Peruaans zijn, inclusief gekleurde doeken. Onderweg kregen we ook ergens weer een typische lunch, inclusief soep en rijst + vlees, konden we chillen in hangmatten, en moesten we weer een paar uur lopen met ons doel: de hot springs! Hiervoor moesten we nog eerst een heel stuk op dikke keien lopen, maar dat was zeker de moeite waard. Want wat was het heerlijk, na zo’n 6/7 uur lopen in het warme water te dompelen. Na ongeveer een uur konden we kiezen of we wilden lopen naar het hostel of met de auto. Nou die keuze was voor Mirjam, Sasha en mij niet zo heel moeilijk, lekker met de auto. Het hostel was oké, bij binnenkomst zagen we gelijk een beest wat op een minischorpioen leek en er zaten allemaal rode vlekken van platgeslagen muggen op de muur. ’s Avonds sloten er nog twee Engelse meisjes aan bij onze groep en we kregen weer soep en rijst + vlees als avondeten. De rest van de groep wilde nog op stap, maar wij waren eigenlijk wel moe en gingen naar onze kamer. Toen we daar even zaten bedachten we dat het misschien wel leuk zou zijn als we nog even mee zouden gaan, dus dat hebben we gedaan. Eerst naar een of andere camping, waar misschien 10 mensen waren en daarna wilden we naar een disco, maar die was dicht, dus we zijn op straat bij een café beland met allemaal schreeuwende toeristen. Wel gezellig, maar daar had ik het na een tijdje ook wel gezien.

Vrijdag ging de wekker alweer op tijd omdat Sasha, Mirjam, Bram (Nederlander), Marco (Zwitser) en ik gingen zip-linen. We konden kiezen tussen zip-linen of nog 3 uur hiken, nou die keuze was ook al weer makkelijk, en de hike-route was ook heel saai, alleen maar een stuk platte weg. We werden in een busje naar een hostel in de jungle gebracht waar we uitleg kregen en het materiaal wat we nodig hadden. Het materiaal bestond uit: een helm, een gewone handschoen, een leren handschoen (om te rennen) en een ding voor om je middel waarmee je aan het koord wordt vastgemaakt. Toen we dit allemaal hadden moesten we nog een half uur door de jungle klimmen en kwamen we aan bij de eerste (van de zes) zip-lines. Voor degenen die niet weten wat zip-lining is (wist is eerst ook niet): aan een lijn dat over, in ons geval, een rivier gespannen is, waaraan je wordt vastgemaakt en waaraan je naar beneden zoeft. Ik geloof dat we zo’n 60 km/h gingen. De eerste keer vond ik doodeng en ik kon alleen maar : o my god, o my god, uitbrengen, maar na de eerste keer is het al minder eng. Vanaf de tweede lijn mochten we ook trucjes doen, op de kop hangen en dat soort grappen, maar dat heb ik maar niet gedaan. Ook mochten we vanaf een bepaalde lijn de ‘’superman’’ doen, wat inhoudt dat je het ding dat je om je middel hebt omgedraaid krijgt, je met je gezicht naar beneden hebt, handen los, en vastgemaakt aan een gids die je filmt en remt (zie filmpje op Facebook). En dit was echt geweldig, wat een kick!! Op een gegeven moment mocht je ook met z’n tweeën naar beneden en ik ben met Sasha gegaan, ook dat heeft een hilarisch filmpje opgeleverd (volgt waarschijnlijk nog). Na deze geweldige tour zijn we weer in het busje gegaan en hebben we ons aangesloten bij de rest van de groep voor de laatste paar uur hiken naar Aguas Calientes. Na 1,5 uur vooral vlakke weg langs een rail, kwamen we bij onze lunchplek, waar we weer soep kregen en vlees (met patat deze keer! :P) en we weer even in hangmatten konden chillen. Er zaten hier trouwens wel ontzettend veel muggen, dus de muggenspray hebben we gretig gebruikt. Hierna moesten we nog 1,5 uur lopen en dit stuk viel gelukkig ook nog reuze mee, ook omdat je onderweg gewoon met iedereen een beetje kletst en dan schiet het heel erg op. Het viel me ook mee hoe weinig blaren ik had van de vorige dag, dus dat hielp ook al. Onderweg stopten we nog bij een trein waar mensen 900 dollar voor betalen om weer naar Cusco te gaan, terwijl ik de trein niet echt bijzonder vond. Iemand grapte tegen de gids: heb jij al eens die trein genomen? Waarop hij antwoordde dat een Peruaan in z’n hele leven nog niet eens 900 dollar verdient. Ik weet niet of dit echt zo is, maar dit schetst wel heel goed een enorm verschil tussen arm en rijk. Onze gids kreeg ook voor de tour van 4 dagen in totaal zo’n 35 euro, dus nog geen 10 euro per dag, echt belachelijk! Na een half uurtje bereikten we Aguas Calientes, ook wel bekend als Machu Picchu Pueblo (dorp), een ontzettend schattig dorpje. Wij hadden nog een extra berg in Machu Picchu geboekt voor de volgende dag, maar de gids vertelde ons dat én de trappen oplopen (wat juist het leuke is) én die berg doen, te veel van het goede was, dus we besloten de berg de volgende dag maar niet te doen. We hadden een erg goed hostel en ’s avonds zijn we nog met de groep uit eten gegaan. We zijn op tijd gaan slapen, omdat we er de volgende dag, heeeel vroeg uitmoesten.

Ja, en met heel vroeg, bedoel ik heel vroeg; om 4 uur ging de wekker. We moesten namelijk eerst een half uur lopen naar een plek waar je in de rij moest staan voor de trappen, en dat gaat om 5 uur open. Ik geloof dat er ook maar een maximaal aantal mensen per dag wordt toegelaten, dus je moet wel een beetje op tijd zijn. Na even wachten en een paspoort + ticket check, konden we dan beginnen aan de 2000 treden! Ondanks dat het pas 5 uur/half 6 was, konden we al in onze shirtjes de trap op (die later echt doorweekt waren). Wat was het vermoeiend die treden, maar wat was het leuk! Vooral omdat je met meerdere mensen bent, iedereen met lichtjes aan. Na zo’n uur traptreden lopen (terwijl de gids ons 1.5 uur had gegeven), hoorde ik geluid en ik dacht dat ik er nog lang niet was, maar jawel daar stonden al een heleboel mensen, inclusief de andere jongens van de groep. Zij waren namelijk in een half uur naar boven gerend, goh, jongens, hoezo competitief… Na even afkoelen kregen we een tour van zo’n 2 uur door Machu Picchu, waarbij de gids allemaal dingen vertelden over deze Inka-stad. Ik kon eerlijk gezegd niet zo heel goed opletten, want ik was helemaal onder de indruk van wat ik zag. Het is namelijk nóg mooier dan de foto’s en nog veel indrukwekkender. Allemaal mooie bergen er om heen en je ziet de stad echt goed. Ook waren er, omdat het zo vroeg was, nog niet zoveel toeristen. Na de tour namen we afscheid van Sam (die we een flinke fooi hebben gegeven) en hadden we zelf nog een paar uur in Machu Picchu. We wilden naar de Zonnetempel en we dachten daar lopen we eventjes naartoe, maar nee hoor, dat was ook nog echt een pokke-eind lopen, vooral klimmen. En we hadden ook nog niet genoeg gelopen de afgelopen dagen! Maar goed, het was de moeite waard, en we hadden echt een prachtig uitzicht van zo’n hoogte. Machu Pichu ligt trouwens lager dan Cusco, dus hier hebben we gelukkig verder ook geen last meer gehad van de hoogte. Na de zonnetempel wilden we eigenlijk nog naar de Inka-brug, maar dat was in totaal ook nog een uur lopen en dat zouden we helaas niet meer halen. Er was namelijk een redelijk vroege trein voor ons geboekt en eerst moesten we weer de bus omlaag (ja je mocht ook weer de trappen omlaag nemen, maar dahaaag) nemen naar Aguas Calientes en van daaruit weer naar het treinstation. Ook hadden we in Machu Picchu nog even een stempel laten zetten in ons paspoort, als bewijs. In Aguas Calientes hadden we nog even een stop gemaakt in het hostel om onze spullen te halen en om half 2 hadden we de trein weer terug. Het leek trouwens echt een enorm lange dag (en dat was het ook),doordat we zó vroeg waren opgestaan. Na 2 uur treinreizen moesten we eruit en moesten we onze namen zoeken, want we werden opgehaald door iemand die ons met een busje naar Cusco zou brengen. Dat was wel even lastig, aangezien onze namen echt compleet verkeerd waren gespeld, ik was zoiets als Janeque. Na zo’n 2 uur waren we weer in Cusco, waar we weer naar hetzelfde hostel zijn gegaan, onze spullen in een andere kamer hebben gedropt, een heerlijke warme douche hebben genomen, onze kleren naar een wasserette hebben gebracht (en jaa, dat was nodig!) en uit eten zijn gegaan. Hier hebben Sasha en ik Chicha Morada genomen, een beetje een kanelig Peruaans drankje, erg lekker en ik heb een stukje geproefd van Mirjam’s alpaca (jonge lama), ook verrassend lekker! Die lama’s liepen trouwens ook overal rond in Machu Picchu.

Zondag hadden we geen wekker gezet, omdat we van de afgelopen dagen nog flink wat slaap in hadden te halen, dus we hadden dan ook een kort dagje; rond half 2 zaten we aan onze brunch en rond half 4 waren we pas in de stad. We hebben deze dag heel rustig aangedaan, we zijn naar San Blas gegaan, een gedeelte waar de stad waar veel kleine boetiekjes zitten (helaas was er veel gesloten op zondag). Mirjam wilde naar het busstation omdat ze dinsdag naar Lima wilde en Sasha en ik hebben nog wat tijd doorgebracht met in een café zitten, waar we de heerlijkste smoothie ooit hebben gehad. Hierna hadden we weer met Mirjam afgesproken, want om 7 uur zouden we naar een Peruaanse dansvoorstelling gaan. Toen we binnenkwamen zat de zaal al bijna vol, met uiteraard vooral toeristen. Het was erg leuk om te zien, met typische Peruaanse kleding en muziek, alhoewel het ook leek alsof er Aziatische invloeden waren. Helaas waren er niet zulke leuke gespierde mannen als op Paaseiland om naar te kijken, dus na een uurtje was het ook wel weer mooi geweest, haha. De Peruanen zijn trouwens wel echt erg mooie mensen, met een donkere huid en rode wangen, en vooral de kindjes zijn echt schattig. Als ik ooit nog een kindje wil adopteren.. ;-) En de avond afgesloten in een restaurant, met een voor mij veel te zoute omelet, bah :P

Maandag ging Mirjam een tour doen, maar Sasha en ik wilden die liever dinsdag doen en maandag nog even rustig aandoen , dus dat hebben we dan ook gedaan. Na het ontbijt wilden we naar een piscomuseum, maar dat was een beetje net als het chocomuseum niet echt een museum met vooral proeverijen. Maar op dat tijdstip hadden we nog niet echt zin in pisco, dus we waren er al snel weer uit. We hebben vooral weer rondgelopen, San Blas nog een keer bezocht, andere marktjes bezocht ,souvenirtjes gekocht en in cafeetjes gezeten. Een lekker relaxdagje dus! ’s Avonds zijn we nog uit eten gegaan, waar Mirjam de Peruaanse specialiteit Cuy (cavia) wilde proeven. Het zag er echt ontzettend ranzig uit, want ze kreeg gewoon een geroosterde hele cavia (inclusief tanden) op haar bord kreeg. Het smaakte volgens haar naar kip, dus dat was wel een lichtelijke teleurstelling, aangezien de Peruanen er echt dol op zijn. ’s Avonds hebben we afscheid genomen van Mirjam, heel raar zo na zoveel maanden best veel optrekken, omdat zij de volgende dag naar Lima zou gaan, en Sasha en ik vroeg vertrokken voor de tour.

De wekker ging alweer redelijk op tijd omdat we tussen 8 en half 9 opgehaald zouden worden bij het hostel voor de tour naar de Sacred Valley. Om kwart over 9 waren we nog steeds niet opgehaald en de man van het hostel was ook helemaal verbaasd, en pissig. Er was wat misgegaan, want dezelfde vrouw die ons moest ophalen, was eerder al in het hostel geweest om een ander meisje op te halen, maar wij en nog 3 andere meiden stonden waarschijnlijk niet op de lijst. We moesten dus met een taxi de bus gaan inhalen. De dag begon al goed.. Eerst maakten we een stop bij een Peruaans marktje, waarvan we er ook nog niet genoeg hadden gezien, haha. Daarna reden we naar een mooi gebied met mooie bergen waar we weer een stukje moesten klimmen, maar dat stelde voor ons in vergelijking met Machu Picchu al niet zoveel meer voor. De gids deed echter alsof het een heel prestatie was (misschien voor de ietwat bejaarden in onze groep) en behandelde ons echt als kleine kinderen ‘’goed gedaan hoor, ik wist wel dat jullie het konden’’. Ook gebruikten ze de hele tijd woorden als ‘’amiga’’, ‘’mi amor’’ etc, maar ik geloof dat dat erg normaal is in Peru. We irriteerden ons echt mateloos aan haar, omdat ze de hele tijd domme grappen vertelde, die ze duidelijk elke dag maakte en we moesten haar ook volgen met haar vlaggetje, afschuwelijk. Hierna reden we naar een plaatsje, Pisac, waar we een ticket moesten halen voor de rest van de dag. Wij als toeristen moeten bijna het dubbele betalen als de Peruanen, echt belachelijk. Hierna hebben we een stop gemaakt bij een winkeltje waar zilveren sieraden werden gemaakt en verkocht en vervolgens gingen we naar een ander plaatsje voor een buffetlunch, maar Sasha en ik hadden onze eigen lunch al mee. In onze groep zaten ook echt van die typische toeristen, een gezin van vier bijvoorbeeld waarbij de jongens echt alles moesten vastleggen en één jongen heeft ook echt alles de hele dag gefilmd, een ouder paar, waar de vrouw continue aan het klagen was en duidelijk de broek aan had en het liefst de hele dag met haar luie reet in de bus bleef zitten. Na de lunch reden we naar Ollantaytambo, ook een plaatsje met veel Inkaruines en terrassen. Ook hier was het omgeven door ontzettend mooie bergen en kregen we ook weer uitleg over van alles en nog wat (heb er eerlijk gezegd niet heel veel van meegekregen). Helaas waren er hier ontzettend veel toeristengroepen, inclusief gidsen met vlaggetjes, die wij dus ook kregen. Onze laatste stop was Chinchero, een typisch Peruaans dorpje waar we eerst de kerk hebben bezocht en waar we uitleg kregen over hoe de Peruaanse kleden worden gemaakt. Hier waren ook enorm veel kinderen die allerlei dingen aan je probeerden te verkopen, heel sneu.. Na deze stop, waarbij ik vooral het kleden maken erg interessant vond, was het alweer tijd om terug te gaan na Cusco en na zo’n 3 kwartier rijden waren we weer in Cusco. Al met al, wel echt een typische tour met veel bus zitten, maar wel echt mooie dingen gezien!

Woensdag was alweer onze laatste hele dag in Cusco. We gingen na een cafeetje om wat te ontbijten, omdat er in het hostel geen brood meer was en daarna hebben we nog even lekker in de zon gezeten op de Plaza de Armas. Ook hadden we wel zin in een pedicure, wat we allebei nog nooit hadden gedaan, dus daar zijn we naar op zoek gegaan. Voor 10 sol (zo’n 3 euro), kregen we een pedicure, inclusief schoonmaken, massage, vijlen en lakken, erg relaxt! En natuurlijk met de zomerse vooruitzichten in Nederland, mogen de voetjes wel even weer wat extra aandacht. Hierna hebben we onze stamkroeg nog bezocht voor een lekkere smoothie en hebben we nog de laatste souvenirtjes ingeslagen. Sasha en ik zijn echt onderhandelkoninginnen geworden en het lukte ons bijna altijd voor de prijs die wij wilden wat mee te nemen. Wel triest dat je voor 30 cent staat af te dingen soms, maar goed, hier is het normaal. De mensen op deze marktjes zijn ook echt irritant, en roepen je de hele tijd, maar ja van toeristen moeten ze het hebben natuurlijk. Daarna wilden we nog op zoek naar een mini-deo spray maar dat was nog zo makkelijk niet, dus na een flink aantal farmacias moesten we het met een roller doen, heel erg.. :P Voor de rest hebben we weer rondgelopen, zijn we uit eten geweest en hebben nog een kop koffie gedronken, waar Sasha een meisje tegenkwam die ze ook in San Pedro (Chili) had gezien, hoezo een kleine wereld.. Wat ben ik ontzettend blij dat we deze trip nog hebben gemaakt en dat we dit hebben mogen zien, het is zo anders dan Chili en Argentinië bijvoorbeeld, landen die toch al veel ontwikkelder zijn. Dat was het geld dubbel en dwars waard!

Donderdag ging de wekker weer vroeg, want om half 7 moesten Sasha en ik alweer naar het vliegveld en vlogen we om 9 uur, eerst weer naar Lima (nu ging onze bagage wel meteen door) en daarna weer naar Santiago. Best veel turbulentie gehad tijdens beide vluchten helaas, maar ja, je doet er zo weinig aan. Om half 5 landden we in Santiago en daar kreeg Sasha nog een heel gedoe bij de douane , omdat ze een appel in haar tas had laten zitten en dat vergeten was, dus ook niet aangegeven had. Nou, ze werd werkelijk als een crimineel behandeld; kopieën werden gemaakt van haar paspoort, ze moest vanalles invullen, weer andere formulieren en uiteindelijk kon ze gelukkig zonder boete weer weg. Die vrouw heeft ook serieus gevraagd aan haar waarom ze de appel in haar tas had laten zitten en of ze zich er wel bewust van was dat ze de Chileense wet had geschonden, en dat alles om een appel. Wat een onzin… ’s Avonds hebben we bij Sasha nog heerlijk gerelaxt en ik heb geslapen op de bank, die overigens ontzettend lekker ligt. En dan hebben we vandaag een dagje met de laatste dingen doen (waaronder dit ontzettende lange blog schrijven), inpakken etc. Vannacht slaap ik nog een nachtje bij Sasha en morgen gaan we naar het vliegveld. We vliegen namelijk allebei morgen, maar helaas niet op dezelfde tijdstippen; Sasha rond 1 en ik rond 4.

En dan was dit alweer mijn laatste blog en de afsluiting van dit geweldige avontuur. Wat heb ik een ontzettend leuke tijd hier gehad, leuke mensen ontmoet, mooie dingen mogen zien, nieuwe culturen leren kennen en ontzettend veel geleerd. Ik heb weinig ik-wil-naar-huis momenten gehad, en dat is alleen maar een erg goed teken, maar ik moet ook zeggen dat ik wel weer zin heb gekregen, zeker de laatste dagen, om weer naar Nederland te gaan en jullie allemaal weer te zien! Want ja, ik heb jullie stiekem wel een beetje gemist hoor, en dan papa, mama en Evelien in het bijzonder natuurlijk, dus ik kan niet wachten om jullie zondag weer te zien!

De laatste foto’s zijn te zien op nl.fotoalbum.eu/hannekes
Ik heb veel te veel foto’s gemaakt, dus dit is echt maar een mini-selectie, maar als je meer wilt zien, je bent altijd welkom voor een diavoorstelling, haha.

Dan ga ik nu beginnen met het inpakken van mijn koffer, hopelijk past het! Allemaal ontzettend bedankt voor het lezen van mijn blog en jullie lieve reacties en we zien elkaar weer snel in Nederland!