Paaseiland; een paradijs op aarde

Maandag en dinsdag waren eigenlijk niet zulke hele bijzondere dagen. Ben maandag eindelijk naar de kapper geweest, en het resultaat is oké (vind het toch weer te kort, haha), en het was een aardig vrouwtje die me hielp. Hoe wil je het, mi niña (kind) ??? ’s Avonds heb ik nog pannenkoeken gemaakt met 6 huisgenoten, omdat we deze week zo’n beetje allemaal weggaan. Dinsdag heb ik nog een college gehad, maar dat was niet zo boeiend want ik moest een of andere evaluatie invullen en daarna mocht ik weer gaan. Zo laatste college van dat vak ook gehad. ’s Avonds heb ik m’n spullen gepakt en heb ik nog een paar uur bij Mirjam geslapen, want rond 5 uur ‘s nachts werden we opgehaald door een taxi die ons naar het vliegveld bracht, want…. We gingen naar Paaseiland :D! Na een paar uur wachten kregen we wel wat trek, dus gingen we op zoek naar wat ontbijt, en daar vonden we dan een ontbijtbuffet! Voor nog geen 10 euro, taart, broodjes, koffie van alles. Even daarna konden we gaan boarden. Het vliegtuig zat ontzettend vol en Paaseiland staat erom bekend dat de vlucht vaak overgeboekt wordt. Er zaten mensen op onze plek, dus we hoopten al op een Businessclasssplek, maar helaas. De vlucht was redelijk rustig en we hebben ons wel vermaakt met wat filmpjes kijken en slapen. Het was in Paaseiland 2 uur vroeger, dus we kwamen rond 12 uur aan. Grappig dat we met het landen een hele tijd het eiland niet konden zien, en het leek wel of we in de zee zouden landen. Het was gelijk heerlijk weer! Stralende blauwe lucht en de jas kon gelijk uit. Ook leuk om te zien wat voor piepklein vliegveldje het was, met zo’n houten ingang als ingang. De koffers konden we gelijk pakken en toen was het zoeken naar het hostel. We hadden aangegeven dat we wel een ophaalservice wouden, maar daar hadden we niks meer van gehoord en we gingen er eigenlijk vanuit dat we een taxi of iets moesten regelen maar daar zag ik ineens mijn naam! Altijd al gewild haha.. Een man stond ons op de wachten met de bekende bloemenkransen en hij heeft ons samen met nog een paar anderen naar het hostel gebracht. Toen we door de ‘’stad’’ reden viel ons al gelijk op hoe klein het was, 5 a 10 minuten later waren we al bij ons hostel en we reden de hele tijd over de ‘’main road’’, wat gewoon een klinkerweggetje was. Ons hostel was prima, een soort van bungalowhuisjes en het was er in ieder geval schoon en lekker rustig. Nadat we onze spullen hadden gedropt in het hostel, wilden we wel wat beter de stad gaan bekijken dus we zijn wat rond gaan lopen. Het viel ons gelijk al op hoeveel kledingwinkels, souvenirswinkels en restaurantjes er waren. We wilden ook even wat halen in de supermarkt, er waren 2 superkleine, met echt ontzettend weinig spullen, dus weet niet zo goed hoe die bewoners dat hier doen. Ze zullen misschien zelf wel veel verbouwen of zo, want de groente die er lag, zag er sowieso niet uit. We hadden rond een uurtje of 4 wel weer trek, aangezien we alleen nog maar het ontbijtbuffet hadden gehad, en we zagen een leuk restaurant. Redelijk duur, maar o wat was het eten lekker! En we vonden ook wel dat we een cocktail hadden verdiend haha. Ja, we hebben deze dagen echt lekker in vakantiestemming geleefd. Hierna zijn we naar het postkantoor gegaan, omdat je daar een Paaseilandstempel kunt halen (altijd leuk natuurlijk) en wilden we de eerste tour boeken voor de volgende dag. Helaas was het kantoor al gesloten, dus daar moesten we nog even mee wachten. De rest van de dag hebben we nog maar even langs het strand gewandeld en we zijn redelijk vroeg weer gaan slapen, omdat het een lange dag was.

Donderdag hadden we op tijd de wekker gezet en na het ontbijt in het hostel zijn we op zoek gegaan naar een tour agency om onze tours te boeken. We wisten in ieder geval waar we een ticket moesten halen, die je nodig hebt bij verschillende dingen op het eiland. Wij betalen ongeveer 6 keer zoveel als de Chilenen, maar goed. Toen we het ticket hadden, moesten we naar een agency om de tour te boeken, maar het was nog een hele klus om die agency’s te vinden, ze zaten namelijk enorm verstopt. Na heel wat heen en weer gelopen was de eerste gevonden en helaas konden we geen tour voor vrijdag boeken, dus hebben we maar de zaterdag geboekt. We wilden ook nog een aantal beelden bij zonsopgang zien en daarvoor moet je ook één of andere tour boeken, maar daarvoor moesten we weer naar een ander toeristending. Ook dat was een hele klus om die weer te vinden en eenmaal aangekomen bleek het handiger om een taxi te bellen, dus dat hebben we gedaan. Ook dingen als een pinautomaat zoeken is nog redelijk lastig hier, want er zitten er maar 2 op het hele eiland. Het viel ook op dat er nog ontzettend veel auto’s, brommers en quads rijden. Na dit geregel wilden we naar Rano Kau, een krater in het zuiden van het eiland en het is mogelijk te voet af te leggen. Ons werd verteld dat we ook hiervoor eerst naar één of ander bureau moesten, omdat zij ons het pad konden aanwijzen dat we moesten lopen (er loopt maar één pad naartoe) dus dat probeerden we maar te vinden. En jeetje, wát een zoektocht was dat! Eerst hadden we al weer een stuk langs zee gelopen, maar toen vertelde een man ons dat we weer de andere kant op moesten. Toen een heel stuk een of andere afgelegen weg gelopen en dan uiteindelijk na een hele tocht hadden we het gevonden. Eigenlijk hadden we al geen zin meer om ook nog een 45 minuten omhoog te klimmen en Mirjam was zo slim om aan een Japanner die ook bij het bureau was (met auto!) te vragen of we mee mochten, en jawel! Japanners liepen trouwens ook echt overal rond op het eiland. Maar deze rit scheelde ons in ieder geval weer een heel stuk lopen en in 10 minuten waren we boven. En wat wás het prachtig!! Het is een krater met daarin een soort van moeras, en we hadden prachtig weer, dus ook nog een mooie blauwe lucht en zee erbij. Ik verwijs jullie naar de foto’s ! En dan nog als je er zelf staat is het 10 keer zo indrukwekkend. We zijn op deze plek nog even gebleven en de Japanner zei dat hij over een half uurtje weer zou gaan, dus dat we weer met hem meekonden. Bij één of ander huisje moesten we ons ticket laten zien en daarna konden we nog een rondje maken, dus dat hebben we maar gedaan. Toen we klaar waren, was echter iedereen weg! Grappig trouwens, dat het een toeristische plek is, maar er waren misschien maar 5 auto’s. Dus helaas, wij moesten, alhoewel we echt al weet ik hoeveel gelopen hadden, weer teruglopen. Langs een of ander bospaadje, en we werden gezellig de hele weg vergezeld door een zwerfhond. De zwerfhonden waren trouwens enorm irritant, ze blijven echt de hele tijd bij je lopen en gaan niet meer weg. Na zo’n 3 kwartier kwamen we weer bij het kantoor waar we begonnen waren en moesten we weer een heel stuk lopen om naar het centrum te komen. Met tegenzin begonnen we de terugweg, toen onze reddende engel langskwam! Een auto van het kantoor dat arme toeristjes zoals ons meeneemt naar het centrum. Haha, waarschijnlijk waren ze op weg naar iets anders, maar ze namen ons in ieder geval mee, chill! In het centrum hebben we nog wat winkeltjes bezocht, helaas was ook veel dicht want ze doen hier aan de siësta. Het regende trouwens, niet heel veel, maar genoeg om zeiknat te worden haha. Daarna hadden we wel weer honger, dus hebben we een restaurantje opgezocht. Het zag er op het eerste gezicht niet heel aantrekkelijk uit, maar ze hadden veel verschillende gerechten. De man was ook echt heel raar, met vlechtjes in z’n haar en crocks en een raar schort :P maar goed, het eten was echt super lekker! We hadden één of andere plaatselijke specialiteit, een of ander banenbrood, echt lekker. Hierna hadden we nog ergens warme thee gedronken, want we hadden het ijskoud en ’s avonds hadden we rond 9 de typische dansshow. Het was echt enorm leuk, veel knappe mannen dus dat was geen probleem om naar te kijken. Op een gegeven moment werden er ook toeristen uit het publiek getrokken (overigens waren er alleen maar toeristen) en ook Mirjam was één van de gelukkigen, en uiteraard werd ze net door de knapste meegenomen haha. Na de show mochten we foto’s maken, en één kerel was helemaal fan van Mirjam en vroeg of we wat met hem wilden drinken, en we dachten oké gezellig, met wat dansers wat drinken. Helaas ging alleen hij maar mee en toen hij naar z’n auto liep haakten we af, want dat gingen we natuurlijk niet doen en we zijn maar teruggelopen naar het hostel.

Vrijdagochtend ging om 6 uur de wekker weer, omdat we werden opgehaald door de taxichauffeur om naar Aha Tongariki te gaan, de plek waar 15 beelden staan die we bij zonsopgang wilden zien. We kwamen natuurlijk in het pikkedonker aan en toen we met de zaklamp van de taxichauffeur door het poortje liepen schrok ik me dood van een man naast ons: Waar gaan jullie naartoe? Zonder de weg te kennen? Echt zo’n inheemse man was het. Hij verwees ons naar een of ander vuurtje dat hij had gemaakt en hier moesten we wachten totdat het wat lichter werd. De man bleef maar zeuren dat we moesten leren in ‘’zijn’’ universiteit en hem vragen moesten stellen, maar we hadden er al helemaal geen zin meer in. Ook vertelde hij dat hij de koning van het rijk was en dat de beelden zijn familie waren. Right…. In het begin zagen we maar één schim van een beeld en we vroegen ons af of we wel op de goede plek waren maar toen het lichter werd zagen we dat er nog 14 andere beelden achter stonden. Echt prachtig! Op de foto’s is het niet eens zo goed te zien, maar de beelden zijn enorm! Ruim 9 meter hoog! We hebben het hier langzaamaan lichter zien worden, veel foto’s gemaakt en nog een dansje gedaan. Ik bedoel, wie kan nou zeggen dat hij gedanst heeft op Paaseiland? Na een tijd gaf de taxichauffeur aan dat hij wilde gaan, en we kregen een kopje koffie van hem. Daar vertelde hij ons ook dat de man die hier rondliep schizofreen was, dus dat verklaarde een heleboel voor ons! De taxichauffeur zelf was ook een beetje raar, want hij vertelde dat hij al een paar keer onverklaarbare dingen had gezien, ufo’s ofzo. Om half 10 waren we weer bij het hostel en konden we nog aanschuiven in het hostel bij het ontbijt. Daarna waren we zo moe dat we even op bed wilden gaan liggen, maar dat even werden uiteindelijk een paar uur slaap, oeps. Daarna zijn we nog even het centrum in gegaan en hebben we een heerlijke milkshake gedronken. Heel veel mensen hebben op het eiland twee baantjes, want we zagen bijvoorbeeld de taxichauffeur ’s avonds ook nog in z’n eigen souvenirwinkeltje en de danser van de dansshow was ook een gids van tours. ’s Avonds hebben we nog ergens een lekkere burger gegeten en daarna zijn we weer teruggegaan naar het hostel. Het was trouwens echt uitgestorven op het eiland, en dat terwijl het vrijdagavond was!

Op zaterdag werden we na het ontbijt opgehaald om mee te gaan met de tour die we hadden geboekt. We moesten nadat we opgehaald waren nog wat meer mensen ophalen en uiteindelijk waren we met een Frans stelletje, een ouder Amerikaans echtpaar en onze twee gids. Ze hadden namelijk een Franse gids (terwijl de Fransen ook gewoon Engels konden) en een Spaans/Engelse gids voor ons en de Amerikanen. De eerste stop was bij een plaats waar omgevallen moai’s (de beelden) te zien waren en waar bunkers stonden. De moai’s zijn waarschijnlijk vroeger door mensen omvergeworpen tijdens oorlogen tussen verschillende stammen, maar er bestaan verschillende theorieën en speculaties. Er is op het eiland veel onzekerheid over de geschiedenis van het eiland en wat er allemaal precies gebeurd is. De volgende stop was weer Ahu Tongariki, waar de 15 beelden stonden, en die we nu dus ook bij daglicht. Er was deze dag veel wind, dus het werd al snel kouder. Na deze stop zijn we doorgegaan naar Rano Raraku, een vulkaan met enorm veel beelden eromheen. Veel van deze beelden zijn echt enorm (wel 14 meter!), maar je kunt eigenlijk alleen maar de bovenkant zien, want de rest zit onder de grond. De beelden werden in de vulkaan gemaakt en veel beelden zijn er niet uitgehaald, dus in de vulkaan zitten nog veel beelden verstopt. Hier hebben we ongeveer een uur rondgelopen met onze gids, die er van alles bij vertelde. Ook hadden we een prachtig uitzicht, omdat we hoger waren. De Amerikanen waren echt van die typische toeristen, inclusief lelijke broek en verrekijkers. Het waren namelijk vogelspotters, en zo zagen ze er ook precies uit. Ze reisden de hele wereld over om vogels te spotten en ze waren dan ook helemaal lyrisch toen ze eindelijk de vogel zagen die nog op hun lijstje stond. Wij snapten de opwinding niet helemaal, maar goed.. Op deze plek kregen we ook een almuerzo (lunch). Uiteraard waren de Amerikanen vegetarisch, van die organische mensen volgens ons. Na de lunch gingen we naar het strand in het noorden, waar het een stuk rustiger was dan het strand in het zuiden omdat er veel minder wind stond. Hier lagen ook moai’s omver en er waren kippenhuisjes waar ze de kippen in stopten tijdens de oorlog. Als laatste stop reden we naar Anakena, een prachtige plaats langs de kust met witte stranden en palmbomen. De palmbomen zijn trouwens geïmporteerd uit Tahiti maar goed, het was wel een mooi gezicht. Ook hier stonden nog een aantal beelden en alhoewel het de hele dag bewolkt en winderig was, was het op het strand ineens stralend weer en konden de slippers aan en de vesten uit! Na een uur reden we weer terug naar het hostel, waarbij we onderweg ook weer veel wilde paarden hebben gezien. Rond half 5 waren we weer terug, hebben we wat gechilld en gegeten en daarna zijn we nog naar Ahu Tahai gegaan, een aantal beelden vlakbij ons hostel. Hierna zijn we nog naar het centrum gegaan om te kijken of er nog wat viel te beleven, maar dit viel tegen. We hebben nog maar even wat gedronken, waar we nog uitgenodigd werden voor één of andere striptease ’s avonds, maar dat aanbod hebben we maar afgeslagen en we zijn teruggegaan naar het hostel.

Zondagochtend werden we door de hosteleigenaar weer naar het vliegveld gebracht en daar moesten we nog even wachten op onze vlucht. Echt een minivliegveld trouwens. We hebben echt geweldige dagen gehad op het eiland, mooie dingen gezien, ons even in een andere wereld bevonden, en op het laatst voelden we ons al bijna deel van het eiland omdat we zoveel mensen herkenden. De mensen zijn ook echt ingesteld op het toerisme want er wordt veel Engels gesproken. Het lijkt me echt onwerkelijk om op zo’n eiland echt te leven, maar voor vakantie was het echt geweldig en na 4 dagen had ik nog steeds wel willen blijven! Om 8 uur landden we weer (weer 2 uur tijdsverschil) ‘’thuis’’ in Santiago en hebben we een bus genomen naar het centrum. Dan is nu de laatste week aangebroken in Santiago, en o wat gaat het nu snel! Aankomende week probeer ik nog zoveel mogelijk van de stad te zien en ik hoef me in ieder geval niet te vervelen.

Foto’s van Paaseiland staan online: nl.fotoalbum.eu/hannekes
Dit is trouwens maar een deel van de vele foto’s die ik heb gemaakt haha.