Soy un queso

Maandag zouden we (Simon en ik) een tour maken om 4 uur ’s middags naar la Valle de la Luna (de maanvallei). Om 1 uur werd naar ons hostel gebeld dat we over een half uur moesten vertrekken, i.v.m. regen die ze verwachtten en dan zou het park eerder sluiten. Ik stond net onder de douche dus heb enorm gehaast, maar uiteraard toen ik daar op tijd aankwam duurde het nog een half uur voor we vertrokken. Het was vlakbij San Pedro, dus gelukkig hoefden we niet zo lang te rijden. Het is echt een prachtig gebied waar we terechtkwamen. We hebben een rots beklommen en van daaruit had je een prachtig uitzicht. Daarna zijn we naar la Valle de la muerte (de dodenvallei) gegaan, wat ook echt prachtig was. We hebben hier zo’n 1.5 uur een wandeling gemaakt tussen de rotsen door in de hitte. We waren verder met alleen maar Chilenen dus ik heb geprobeerd mijn Spaans een beetje te oefenen. Maar ik moet zeggen dat ik nog wel enorm veel moeite heb met het Chileense Spaans. Niet alleen is het accent anders dan het Spaans uit Spanje, ook gebruiken ze gewoon totaal andere woorden voor dingen. Maar goed, ik heb nog zo’n 5 maanden om eraan te wennen! Na de wandeling zijn we het park ingereden, wat ook uit enorm mooie rotsen/bergen bestond. Heel mooi ook met het woenstijnzand er tussendoor. Ik snap nog steeds niet helemaal hoe het in elkaar zit, maar volgens mij is het gebied wat wij bezochten gewoon een onderdeel van de woestijn. ’s Avonds hebben we op de berg de zonsondergang bekeken. Erg mooi om te zien! Alleen een beetje jammer dat ik omringd was door kleffe stelletjes :P We hadden dus enorm geluk gehad met onze tour. In plaats van een tour van 4 tot 9 hadden we een tour van 2 tot 9. Het park was toch langer open, omdat er geen regen op komst was. Omdat het de laatste avond van Simon, Wendy en mij was, zijn we nog uit eten geweest (alweer.., moet straks wel afkicken haha). Je krijgt hier trouwens onwijs vieze koffie; waterige oploskoffie zonder melk, bah.

Dinsdag heb ik al m’n spullen weer gepakt en heb ik met Wendy nog ergens geluncht. Verder nog even de laatste foto’s gemaakt van de stad en heerlijk gelegen in de hangmat bij het hostel. Om 17.20 zou mijn bus vertrekken naar een plaats op ruim een uur rijden van San Pedro, Calama. Hier zou ik een aantal uur moeten wachten en om 23.20 vertrok mijn bus naar Iquique. Toen ik op het busstation aan het wachten was, kwam ik een meisje tegen (Pamela) die samen met haar vriend (Christian) ook mee was op de tour van maandag. Ik denk dat ze ongeveer van mijn leeftijd zijn en ze zijn ontzettend aardig! Alleen vind ik het soms nog wel heel lastig ze te verstaan. Maar een groot voordeel: Ze komen uit Santiago! Pamela heeft mijn Facebook opgeschreven, want ze zei dat je in Santiago heel goedkoop kunt winkelen (oeps, verleiding) en ze zei dat we dat maar eens samen moesten doen. Dus hopelijk komt het er in Santiago ook echt van. Ook heb ik in het hostel nog een Amerikaans meisje en een Fins meisje ontmoet die ook allebei in Santiago verblijven. Wel fijn om vast de eerste contacten op te doen denk ik zo! Op het busstation viel het me trouwens op hoeveel zwerfhonden er wel niet lopen, dit was in San Pedro ook al het geval. Heb ik Argentinië nog niet zoveel zwerfhonden gezien. De uren op het busstation kropen trouwens echt voorbij en ik was echt kapot, dus ik was blij toen ik in de volgende bus kon. We kwamen om 5 uur aan in Iquique (weinig geslapen in de bus, omdat je weet dat je snel moet opstaan) en daar heb ik ook nog een paar uur gewacht op het busstation omdat ik toch nog niet het hostel in kon. Om 7 uur was ik het zat, en nadat ik een busticket voor vrijdag naar Santiago had gekocht, heb ik een taxi genomen richting het hostel. Helaas kon ik pas om 2 uur inchecken dus ik heb heerlijk wat uur op het strand doorgebracht. Nadat ik had ingecheckt heb ik heerlijk een siësta gehouden (van zo’n 4 uur, oeps) en ’s avonds nog lekker een salade gemaakt.

Donderdag heb ik eigenlijk de hele dag op het strand doorgebracht, heerlijk! Het is trouwens niet heel rustig om op het strand te liggen, want echt elke 2 seconden komt er iemand langs met eten/drinken. Sommige hebben ook nog een hele irritante toeter bij zich, in de hoop zo mensen te trekken. Ook verkopen heel veel mensen hardgekookte eieren, iets wat ik tot op de dag van vandaag niet snap. Wie heeft er nou zin in een gekookt ei als het zo vreselijk warm is?? Ik heb deze dagen verder totaal niet cultureel gedaan, maar ik vond het zalig. Wat me trouwens opviel hier was dat ik voorrang kreeg op de zebrapaden! Ik was totaal verbaasd! Donderdagavond vroeg m’n Chileense kamergenootje aan mij en een andere Chileense kamergenoot of we zin hadden om spelletjes te doen. Eigenlijk was ik best wel moe en ik zat al in m’n pyjama, maar ik ben toch maar mee gegaan, want dat vond ik eigenlijk wel gezellig. Uiteindelijk hebben we tot 2 uur ’s nachts Uno gedaan, één of ander vaag kaartspel en ook nog met zo’n 5 Chilenen Jenga. Al met al vond ik het heel gezellig! Het is alleen wel super lastig om de Chilenen zo te volgen, zeker als ze met elkaar grapjes maken. Dan komt de grap bij mij pas 10 minuten later aan, maar goed. Dit zal vast niet de enige keer zijn dat ik dit heb, haha. En ik heb m’n eerste typische Chileense woordjes geleerd :P Zo zeggen ze bijvoorbeeld : soy un queso (letterlijk: ik ben kaas) als je een groentje bent. Ook is er een woord: vacán (geen idee of je het zo schrijft) en dat betekent zoiets als ‘’cool’’’, dus dat ga ik nog wel vaker horen denk ik.

Vrijdagochtend moest ik er weer redelijk op tijd uit, omdat om 9 uur de taxi voor de deur stond om me naar het busstation te brengen. Mijn kamergenoot had me geholpen met m’n koffers (wat een gentlemen). Weet nou nog steeds niet of hij speciaal de wekker daarvoor had gezet, maar ik vond het in ieder geval wel heel handig :P. Over vrijdag kan ik verder niet zoveel spannends vertellen, omdat ik de hele dag in de bus heb gezeten. Wel moesten we er nog een keer uit toen we Iquique verlieten omdat dat blijkbaar een tax-free zone is. Alleen moest de bagage door zo’n machine en dat was het. Verder zat ik met heel veel asociale Chilenen in de bus, want echt om de 5 minuten rammelde er een telefoon, terwijl ik wel zin had lekker te slapen.

Zaterdagochtend kwamen we om half 11 aan op het busstation in Santiago. Warempel waren we maar een half uurtje later dan gepland. En wat een verschil met Buenos Aires trouwens! Het busstation was nog steeds best groot, maar echt niks vergeleken met die van Buenos Aires! Hoop dat dat voor de rest van de stad ook geldt. Heb al van een aantal mensen gehoord dat ze het gevoel hebben dat ze in een groot dorp zitten als ze in Santiago zijn, dus dat is een goed teken. Voor de rest heb ik nog een beetje geskypt, berichtjes gestuurd naar huisbazen (want ja, ik wil hier begin maart ook een eigen kamer hebben..) en gezwommen. Want ja, het hostel heeft een eigen zwembad! Voor de rest gewoon rondgehangen in het hostel, want zondag zou m’n tour vertrekken.

Vandaag ben ik dus om 9 uur vertrokken vanuit Santiago. We doen een tour verder naar het zuiden. Ik heb echt enorm veel geluk gehad met de groep! Onze groep bestaat uit: een Amerikaanse (27), 2 Engelse meiden (27), een Engels stelletje (denk mijn leeftijd) en 3 Amerikaanse mannen (2 rond de 70 en de ander rond de 45). Ook hebben we een hele leuke reisleidster, Ximena, en onze privéchauffeur Pedro. De groep is echt ontzettend leuk en iedereen kletst en ouwehoert wat met elkaar. Ik heb het dus getroffen! Het eindpunt van de tour van vandaag was Pichilemu. Onderweg hebben we nog 2 stops gemaakt, 1 in een plaatsje wat bekend staat om het maken van potten. Een erg leuk plaatsje, en echt een huge empanada gegeten (ze schijnen ze van een kilo te hebben, pff). Ook hebben we nog een stop gemaakt in een plaats waar de elektriciteit voor heel Santiago vandaag komt, maar dat vond ik verder niet zo heel boeiend eerlijk gezegd. Pichilemu is een strandplaats, dus daar hebben we ’s middags wat gedronken op een terras en ik heb ’s middags rondgelopen op het strand met de 2 Engelse meiden. Het was echt vreselijk winderig en we hadden onze lange broek en lange mouwen ook echt nodig. We wouden nog een surfles volgen, maar de golven waren echt huge en het was ook veel te koud haha. ’s Avonds hebben we de zonsondergang gezien en ik heb m’n eerste pisco sour gehad, een erg bekend drankje hier in Chili en ik vond het heeerlijk. Dus ik denk dat er nog wel wat meer gaan volgen.

Morgen hebben we een lange reis voor de boeg en woensdag ga ik waarschijnlijk hiken, een vulkaan beklimmen. Het schijnt een wandeling van zo’n 4 uur te zijn, dus ik hou m’n hart vast maar goed. Hier lezen jullie ongetwijfeld meer over in mijn volgende verhaaltje.

Ik probeer nog wat foto’s online te zetten voor jullie maar de internetverbinding hier is nogal langzaam. De link is wederom: nl.fotoalbum.eu/hannekes