Mijn eigen stekkie

Maandag was eigenlijk vooral een regeldagje. Eerst wilde ik naar een touragency om mijn busticket voor Santiago te kopen. De vrouw in het hostel had me een aantal adressen gegeven. Toen ik daar aankwam, bleek het gewoon een reisbureau te zijn en ze vertelden me dat ik daarvoor eerst naar het busstation moest. Maar om naar het busstation te gaan moet je eerst een bus nemen. Ik snap dat bussysteem nog steeds niet hier. Voor je eens een halte bent gevonden ben je al een eeuwigheid verder. Onderweg stopt de bus ook gewoon op random plaatsen dat ik denk: hoe weten die mensen dat daar de bus stopt? Dit geldt trouwens ook voor de lange busritten. De bus stopt dan ineens langs de snelweg en dan stappen en weer mensen in en uit. Nou ja, hier zou het wel volkomen logisch zijn. Voor het busticket voor de bus naar het busstation moet je blijkbaar eerst naar een kiosk of zo, want een vrouw zei tegen mij dat ik niet in de bus kon betalen. Gelukkig was er een man zo aardig mijn busticket te betalen (lang leve de gastvrije Argentijnen!), zodat ik niet eerst weer terug hoefde te lopen. Eenmaal aangekomen op het busstation heb ik mijn ticket naar Santiago gekocht, helaas wel met een overstap in Puerto Varas (ja dat leuke stadje met heerlijke chocoladewinkels), aangezien mijn vorige ervaring met het overstappen van bussen niet zo’n succes was. Daarna vond ik wel dat ik een koffie verdiend had, haha. Heb in een enorm grote chocoladewinkel koffie gedronken, want ja Bariloche staat bekend om zijn chocola. ’s Middags heb ik vooral verder gezocht naar kamers in Santiago en ben ik nog even naar het meer in de stad gelopen. ’s Avonds heb ik nog samen gegeten met Janne en 2 andere Nederlandse meisje, waarmee Janne in Bariloche was. Zij zaten trouwens echt in een prachtig hostel, een penthouse met uitzicht over het meer.

Dinsdagochtend vertrok mijn bus alweer om 9 uur. Omdat de bus naar het busstation om het half uur vertrok en een stuk goedkoper is dan een taxi had ik besloten de bus te nemen. Gelukkig was ik zo slim geweest om de dag van tevoren al een busticket te kopen. Ik stond natuurlijk veel te vroeg bij de halte, maar wonder boven wonder kwam de bus gewoon op tijd. In de grote bus waarmee ik naar Puerto Varas ging had ik echt een onwijs luxe stoel! Enorm breed en ontzettend veel beenruimte. Er kwam ook nog een jongen uit Nijmegen naast me zitten, wel gezellig, kon ik weer even wat Nederlands praten. De grensovergang was gelukkig weer makkelijk. Toen we Chili in wilden moesten we wel al onze tassen uit het bagageruim halen en kwam er een hond heen en weer lopen langs de tassen. De hond liep meerdere keren de verkeerde kant op en hij luisterde ook niet echt, dus of dat echt effectief was vraag ik me nog steeds af, haha. ’s Middags om half 4 kwamen we aan in Puerto Varas en daar moest ik 5 uur wachten totdat de volgende bus naar Santiago vertrok. Gelukkig kende ik het stadje al een beetje, dus ik heb wat rondgelopen en ben ik een aantal cafeetjes gaan zitten. In de volgende bus had ik weer zo’n chille stoel, dus ik heb ’s nachts heerlijk geslapen! De man in de bus kwam zelfs een kussentje en een kleedje brengen, haha.

Woensdagochtend kwam ik om half 10 aan op het busstation in Santiago, jawel weer op tijd! Ik heb maar een taxi naar mijn hostel genomen, lekker makkelijk en weinig kans op verdwalen. Ik heb wel doodsangsten uitgestaan in de taxi, want die man reed echt met 80 kilometer per uur op een ontzettend drukke weg met allemaal stoplichten. Omdat ik ’s ochtends aankwam in het hostel moest ik nog een paar uur wachten voor ik m’n koffers naar de kamer mocht brengen. Om 2 uur mocht ik m’n kamer in, maar toen ik om 2 uur bij de receptie kwam deden ze een beetje vreemd en ik moest nog wachten. Ondertussen vooral op internet gezeten om weer kamers te zoeken en afspraken te maken. Om 3 uur weer naar de receptie gelopen en ik mocht er nog steeds niet in, omdat er problemen waren. Dus ik vroeg gelijk al panisch of er bedbugs waren, haha. Maar er was een vrouw die een of andere inspectie deed in het hostel dus daarom duurde het zo lang. Uiteindelijk mocht ik om 5 uur m’n kamer in. Heb me ’s middags hier prima vermaakt in de buurt! Ik voel me echt ontzettend op m’n gemak hier. Het hostel is vlakbij een mooi park, overal brede wegen met bomen. Hopelijk kan ik hier in de buurt ook gaan wonen. ’s Avonds ook nog wat Spanjaarden en een Duits meisje ontmoet die ook op zoek zijn naar een kamer. De Spanjaarden willen met z’n 5en in één huis wonen en ze hadden nog geen één afspraak na bijna een week, dus ik ben benieuwd of ze nog wat kunnen vinden.

Donderdag mocht ik al 3 kamers bekijken. De eerste kamer was in een heel groot huis in Providencia (de fijne buurt waar ik nu ook verblijf), ongeveer een kwartiertje lopen van het park. Het is een groot huis met 18 kamers, 2 woonkamers, 2 keukens en ik geloof zo’n 6 badkamers (wel heel klein hoor). Voor de rest is er ook nog een buitenzwembad, terras met bbq-plaat en een minisportschool. Haha het is hier blijkbaar heel normaal om dat te hebben, maar voor mij klinkt dat echt als een enorme luxe, hoewel het niet heel veel voorstelt. Nadeel is wel dat het huis een hond heeft, maar deze mag niet naar binnen en hij is heel oud en wel schattig volgens mij . De jongen (René) die mij ontving was echt ontzettend aardig en heeft me het hele huis laten zien. Ook vertelde hij een beetje hoe de gang van zaken was in het huis. Ze doen namelijk veel samen in het huis, samen stappen, eten, etc. en in het begin mag er nog Engels gesproken worden, maar het ideaalst is als iedereen Spaans spreekt. Dit huis zal dus wel goed voor m’n Spaans zijn. De kamer op zich was niet heel bijzonder, maar gelukkig zit er dus wel een mooie, grote woonkamer bij. Het tweede huis wat ik bezocht was een drama. Het lag echt op een hele mooie locatie, aan het park eigenlijk, maar alles was heel oud. Overal van die bloemetjestegels en het was ook heel klein. Verder ook geen woonkamer of iets waar je lekker kan zitten. Deze kamer viel dus al af voor mij. ’s Middags heb ik ook nog een andere kamer bekeken, ook weer in dezelfde buurt. Maar toen ik aankwam, zag ik al gelijk dat het niks zou worden. Het huis was heel erg oud, het was erg vies en de kamer zat aan de straatkant en de jongen die mij de kamer liet zien zei dat het wel eens lawaaiig kon zijn. Ook kwam er één keer per week een schoonmaakster, maar die kwam ook wel eens niet opdagen, de kamers konden niet op slot, dit was kapot en dat moest nog gemaakt worden.. Kortom: die viel ook al af. ’s Middags heb ik gelijk een berichtje aan René gestuurd of de kamer nog vrij was, omdat er ’s middags ook niet iemand kwam kijken, maar gelukkig was dit het geval. Dus ja, ik ben eigenaar van een kamer in Santiago!

Vrijdag om 1 uur was het dan zover, ik mocht verhuizen naar m’n eigen stekkie! Het is echt een heerlijke plek en de kamer was ook groter dan in mijn gedachten, dus dat was ook een meevaller. Eindelijk kon ik al m’n kleren fatsoenlijk in een kast leggen. ’s Middags heb ik vooral inkopen gedaan, want ik had enorm veel spullen nodig, aangezien ik niks had! Nieuwe shampoo, douchegel, bodylotion, olijfolie, etc. etc. Dus ik ben 2 keer op en neer gelopen naar de winkel omdat ik het anders niet kon dragen, haha. ’s Middags kwam de moeder van René op mijn kamer om me de dingen te laten zien. Iedereen heeft dus gewoon z’n eigen plankje in de koelkast en in een andere kast voor spullen die niet koel bewaard hoeven worden. Ook hebben we allemaal 2 eigen borden, een mok, een glas, een kom en bestek. De moeder kwam voor mij een beetje over als een bitch, maar ik geloof dat ik haar een beetje te vriend mocht houden. Volgens mij mag ze me wel omdat ik redelijk Spaans spreek. Ook heeft het huis wel een aantal regels, wat op zich heel logisch is als je met 18 mensen in één huis woont. Zo mag je maar 2 keer per week bezoek ontvangen met een maximum van 2 personen en ook moet je van tevoren even aangeven wanneer iemand komt. Ook als je een vriend hebt mag hij maar 2 keer per week blijven slapen. Maar als deze regels er niet zijn lopen we straks hier met 30 mensen rond. Ook komt er 2 keer in de week een schoonmaakster die het huis en je kamer schoonmaakt, heel chill dus (en ja mensen mijn waardevolle spullen doe ik in een tas met een slotje..). ’s Avonds hebben we in de woonkamer (zie foto) wat met elkaar gedronken en ’s avonds gingen we samen op stap. Met 9 personen in één auto, want een vriend van René kwam langs en die was met de auto. Gelukkig was het maar een klein eindje. Het was een hele geslaagde avond! Moet wel ontzettend wennen aan die Chileense mannen hier.. Geloof dat ik echt minstens 5 keer ten dans ben gevraagd. Ik heb 2 keer maar toegegeven, kan ik gelijk een beetje m’n Spaans oefenen haha. O ja, m’n huisgenoten die ik tot nu toe heb ontmoet zijn erg leuk! Ik heb nu een Australische jongen (met wie ik mijn badkamer deel) en een Australisch meisje ontmoet. Jammer genoeg spreken ze niet heel veel Spaans en ze spreken ook veel in het Engels. Verder is er 1 meisje uit Finland, 3 meiden uit Frankrijk, een meisje uit Amerika, een stelletje uit Colombia, een Colombiaans meisje en onze ‘’broer’’, René die de zaken een beetje regelt. Ik geloof dat ik ze nu allemaal heb wie ik ontmoet heb. Volgens mij komen er de komende dagen nog een aantal mensen terug, want ik dacht wel dat het hele huis al vol zat.

Zaterdag heb ik eerst ontzettend lang uitgeslapen, aangezien het best laat geworden was. Ze gaan ook nog later dan in Nederland de stad in, ik geloof dat wij om half 2 vertrokken.. Daarna heb ik heerlijk wat aan het zwembad gezeten (koud!) en ’s middags ben ik samen met Helene, een Frans meisje, naar de stad geweest. We wilden namelijk allebei een Chileens nummer aanschaffen, maar helaas was de winkel dicht. (op zaterdag ja, heel vreemd..) Een man zei dat op zondag de winkel ook dicht was, dus ik vrees dat we maandag pas weer een poging kunnen wagen. Het is trouwens een ontzettend leuk meisje en ze spreekt ook niet zoveel Engels, dus samen proberen we telkens in het Spaans te spreken en dat lukt redelijk moet ik zeggen! Er is ook een ander meisje, Auriane, dat ook al wat beter Spaans spreekt en het liefst alleen maar in het Spaans spreekt. Ik probeer het dus zoveel mogelijk te oefenen hier in huis . Tot nu toe is mijn indruk van het huis helemaal goed en ik ben blij dat ik niet verder heb gezocht! ’s Avonds hebben we een beetje gechilld op de banken en tv gekeken.

Zondag uiteraard eerst weer gechilld bij het zwembad, nu het nog kan. ’s Middags ben ik samen met Auriane, Helene en Ally (een Amerikaans meisje) naar het centrum gelopen omdat daar een markt was. De kraam waar wij naartoe wilden was gesloten, maar er waren verder nog genoeg kraampjes om fruit en groente te kopen, en goedkoop! Ik vond de plek zelf niet zo heel erg fijn, omdat er heel veel mannen waren die ons nariepen en ook veel mensen die ons aanspraken om in hun restaurant te eten. Wat ik verder van de stad heb gezien beviel me enorm! We hebben ook Plaza de Armas bezocht. Overal mensen die muziek maken en de stad komt op mij niet zo heel chaotisch over. Ook zijn er overal parken, iets wat ik enorm fijn vind in een grote stad. Helene en ik hebben ook een Chileens nummer weten te halen, omdat de winkels in de stad wel open zijn. Wel grappig in het huis trouwens, met een paar praat ik Engels en met een paar Spaans, soms wel erg verwarrend! Vanmiddag ga ik waarschijnlijk met Helene hardlopen (het is wel heel warm, dus hopelijk koelt het vanvaond iets af).

Tot zover mijn verhaaltje weer van deze week. Het is vooral een regelweek geweest. Aankomende week ga ik samen met Sascha (ander meisje uit Nijmegen) naar de universiteit om te kijken hoe ons rooster eruit ziet enzo. Donderdag is er een welkomstontbijt dat georganiseerd is door de universiteit en daarna is er een tour door we stad. Ben benieuwd… 11 maart beginnen de colleges dan echt.

Foto’s van onder andere mijn kamer zijn te vinden op nl.fotoalbum.eu/hannekes

Ik vrees dat er vanaf nu iets minder lange verhalen zullen verschijnen en iets minder foto’s, maar ik probeer jullie te blijven vermaken, haha.